Pałecznica trawowa
 Owocniki pałecznicy trawowej na źdźble | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
pałecznica trawowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Typhula incarnata Lasch Epicrisis systematis mycologici (Upsaliae): 585 (1838) [1836-1838] | |
Pałecznica trawowa (Typhula incarnata Lasch) – gatunek grzybów z rodziny pałecznicowatych (Typhulaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Typhula, Typhulaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1836 roku Wilhelm Gottlob Lasch[1]. Synonimy[2]:
- Clavaria elegantula P. Karst 1882
- Sclerotium fulvum Fr. 1822
- Typhula itoana S. Ima 1930
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. W jego zestawieniu Typhula incarnata jest synonimem Typhula filata (Pers.) Herter[3]. Nomenklatura tego gatunku wymaga jednak ustaleń taksonomicznych, W. Wojewoda podaje bowiem, że synonimem Typhula filata jest także Typhula elegantula P. Karst. Według Indeks Fungorum ten ostatni takson to odrębny gatunek, a jego prawidłowa nazwa to Pistillaria elegantula (P. Karst.) Corner. Ponadto na Index Fungorum brak taksonu Typhula filata[1].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Typhula incarnata jest dość pospolita w Anglii i w innych krajach Europy Zachodniej[4]. W. Wojewoda przytacza 10 stanowisk tego gatunku w Polsce do 2003 r. Występuje na martwych i żywych łodygach i liściach traw, zwłaszcza kłosówki, bliźniczki psiej trawki, wiechliny rocznej, żyta zwyczajnego. Spotykana jest na trawnikach, leśnych polanach, obrzeżach lasu, drogach leśnych, wydmach[3].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Typhula incarnata wywołuje chorobę zwaną pałecznicą traw, a wraz z Typhula ishikariensis chorobę pałecznica zbóż i traw[5]. Fitopatogeny te niszczą trawy darniowe w chłodnych porach roku, rosnące na obszarach o dłuższych okresach zalegania śniegu, stąd też czasami nazywane są szarą pleśnią śniegową. Wiosną można zaobserwować oznaki patogenu w postaci kolistych szarobrązowych plam grzybni o średnicy około 15 cm. T. incarnata można odróżnić od T. ishkikariensis po sklerocjach. T. incarnata ma czerwonobrązowe sklerocja o średnicy 1,5–3 mm, a T. iskikariensis czarne o średnicy 0,5–1,5 mm[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2021-07-10].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-07-10].
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b Paul Koch, Typhula Blight [online], Plant Disease Diagnostics Clinic [dostęp 2021-07-10].
- ↑ Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.